كساني كه مي‌توانند حضانت را عهده‌دار شوند

در مادهٔ ۱۲ اين قانون، از عبارت "اگر قرار شود فرزندان نزد مادر يا شخص ديگري بمانند" برداشت‌هاي زير، به دست مي‌آيد:

    تصريح به واژهٔ 'مادر' آن هم پيش از عبارت "يا شخص ديگري بمانند"، نشانهٔ آن است كه مادر، داراي حق تقدم در حضانت مي‌باشد.
    عبارت "شخص ديگري" بر هر كسي به جز اولياي قهري نيز دلالت مي‌كند. زيرا:
        نخست، اصالت العموم مستلزم آن است كه تا زماني كه حكمي به استثناي فرد يا افرادي نشده، مفهوم عام، بر همهٔ افراد، دلالت كند.
        دوم اين كه پدر و پدر بزرگ كه از زمرهٔ اولياي قهري هستند، كم كساني نيستند كه از قلم قانونگذار، جا افتاده باشند و در ضمن، تعداد اولياي قهري زياد نيست كه ذكر شدنش باعث سختي قانونگذار باشد.